سخنگوی منافقین در اسلو به نقل از " اساتید و متفکران عرب و اروپایی " افاضه

فرموده‌اند که " اشرف به دانشگاه و مکتبی درس آموز برای آزادگان این بخش از جهان تبدیل شده است." سخنگوی اسلو نشین به درستی روشن نکرده منظورش برای کدام "بخش "است، بخش ِ عربی یا بخش اروپایی؟ اما هر بخشی که باشد یادآور افاضه ی معروف پیش از این است که "سیاست آمریکا در باره ایران را منافقین تعیین می کنند " و " یا اشرف به جهان خط می‌دهد."

خوشبختانه از این حیث جناب سخنگو کارنامه درخشانی دارد و زیاد تفاوت نمی‌کند که منظورش کدام " بخش " است!

جناب ِ ساکن در اسلو، منافقین را دارای تشکیلات مستحکم و " نمونه ی بی نظیر پایداری در تاریخ معاصر" می‌داند و به نقل از ساکنان اشرف آن را " ناشی از انقلاب ایدئولوژیکی مریم رهایی در درون " می‌داند.

سخنگوی اسلویی منافقین که فی الحال نان ِ ناچاری نیروهای جامانده در عراق را می‌خورد، در واکنش به نوشته ای از" امید پویا " چنین افاضاتی صادر کرده است.

امید پویا، نامناسبات تشکیلاتی بین رهبری و بدنه را عاملی در عدم تعیین و تکلیف وضعیت منافقین در عراق دانسته است.

واقعیت این است که این ارتباط ، نشست های تشکیلاتی و مکانیسم مغزشویی مانع اصلی تصمیم گیری آزادانه و مختارانه ی اعضاء و عامل به گروگان ماندن آنها است، اما آنچه باعث عدم تعیین و تکلیف وضعیت این گروه در عراق شده است به عوامل متعددی بستگی دارد که مهمترین آن عبارتند از :

1- حمایت خارجی از منافقین؛ علاوه بر حمایتهای پنهان و فشارهایی که طرفهای خارجی بر دولت عراق در این رابطه وارد کردند برکسی پوشیده نیست که بعد از صدام و برای 5 سال دار و دسته ی رجوی به صورت تحت الحمایه آمریکا در عراق زندگی کردند و پنتاگون تلاش فراوانی برای استفاده از آنها برای جاسوسی در عراق و ایران کرد و طبیعی است که چنین هدفی با نگه داشتن آنها در عراق و آن هم به صورت متمرکز محقق می شد.

2- مسائل امنیتی عراق؛ واقعیت این است که با انبوه مسائلی که عراق پس از اشغال با آن رویارو بوده و هست، مسئله ی حضور منافقین دراین کشور که فعلاً خلع سلاح شده و در مقایسه با القاعده و بقایای بعث خطرکمتری دارد، در اولویت چندم امنیت عراق قرار می گیرد، به این دلیل دولتمردان عراق بنا به ملاحظات ملی و به درستی هم ِ خود را معطوف به مهار بحران های مهم تر امنیتی نموده اند

3- روش دولت عراق؛ پس از روی کار آمدن دولت مالکی، اگر چه وی قاطعانه بر اصل ِ اخراج منافقین از عراق پافشاری کرد و پرونده منافقین را به عنوان موضوعی مرتبط با دولتش از آمریکایی‌ها تحویل گرفت، اما رویکردش در قبال این پرونده مبتنی بر بردباری و مهلت دادن به تک تک ساکنان اردوگاه برای تصمیم گیری بوده است.

رویکرد بردبارانه‌ی دولت عراق همان است که منافقین مقابله با آن را مقاومت بی‌نظیر در تاریخ می خوانند ! وگرنه از زمانی که دولت عراق مسئولیت کنترل منافقین را بر عهده گرفته است هر زمان بنا بر حق اعمال حاکمیت عزم به گسترش دامنه‌ی مأموریتش در اردوگاه منافقین کرده است، شاهد ِ عقب نشینی خفت بار رهبری منافقین بوده ایم. یادمان نرفته است که چگونه ساختمانهای ورودی اردوگاه دودستی تقدیم پلیس عراق شد و یا در تابستان گذشته و در جریان نمایش اعتصاب غذا ، وقتی هیچکس به آن نمایش و شروط منافقین اعتنایی نکرد، سرانجام رهبری منافقین در سکوت و خفت بساطش را جمع کرد.

پس می بینیم که خوشبختانه اراده‌ برای حل معضل حضور غیرقانونی و نامشروع منافقین معطوف به عقلانیت بوده و برخلاف خواست رهبری منافقین برای به خشونت کشیدن این ماجرا، به صورت قانونی – اما به کندی – پیش می رود.

در پایان اما بایستی به وجه کارکردی یادداشت آقای پویا اشاره داشت که بر اثر آن سخنگوی مستقر در اسلو در حین غزل خوانی و مدیحه سرایی ، اختیار از کف داده و عمق توهمات مالیخولیایی و عقده های مستحکم تشکیلاتی – شخصی اش را بیرون ریخته و به افسانه سرایی در "بخش " مکاتب عربی – اروپایی پرداخته است.