بیحجابی؛ نمایی از کشف حجاب رضاخان / به بهانة 17 دیماه روز سیاه کشف حجاب
72 سال از آن روزهای سیاه می‌گذرد. همان روزهای ترس و اختناق که با نام آزادی، چادرها را از سرها می‌کشیدند، و دیگر کمتر بانویی در خیابان‌ها دیده می‌شد؛ چرا که ترس از برهنگی و اقدام شرم‌آور پهلویان، امنیتی برای آنان باقی نگذاشته بود. اما چنین فشارهایی نتوانست اصالت و نجابت بانوی مسلمان ایرانی را زیر سؤال ببرد. اکنون درگذشت زمان، خیابان‌ها رنگ و بوی دیگری گرفته‌اند و صدای پای رضاخان به نوعی دیگر به گوش می‌رسد.
روسری‌اش را عقب‌تر می‌کشد. حالا فرق سرش را که به مدد ژل و روغن از وسط باز شده، به‌خوبی می‌توان دید. چادر نازک و گلدارش نیز هرازگاهی از سرش می‌افتد و همین، توجه دیگران را به سویش جلب می‌کند. دیگر از دیدن چنین تصاویری در سطح شهر متعجب نمی‌شوی، اما با خود می‌اندیشی، چرا در سال‌های اخیر شاهد تردد افراد بدحجاب و بعضاً بی‌حجاب در سطح شهر هستی؟
****
خانم کریمی که یک دانشجو است علت این امر را عملکرد ضعیف برخی از مسئولان می‌داند و می‌گوید: متأسفانه به رغم برخی تلاش‌ها و اجرای برخی طرح‌ها، که اکثراً موقتی و کوتاه‌مدت هستند پدیدة بدحجابی روزبه‌روز رواج بیش‌تری می‌یابد و این مسئله در جوانان بیش‌تر دیده می‌شود. چون این قشر به‌دلیل شرایط سنی از یکدیگر الگو می‌گیرند.
وی تصریح می‌کند: هم‌اکنون وجود برخی البسه، مانتو و چادرهای موجود در بازار، خود به این مسئله دامن می‌زند؛ برای نمونه مانتوهای تنگ و اندامی، چادرهای نازک و طرح‌دار یا شلوارهای کوتاه و آب‌رفته‌ای که بیش‌تر جوانان را مجذوب خویش ساخته، همگی به‌گونه‌ای با فرهنگ و شئونات اسلامی مغایرت دارد و خود مروج بدحجابی جوانان است، که متأسفانه از دید مسؤلان ذی‌ربط دور مانده‌اند و برخورد لازمی برای جمع‌آوری و یا عدم‌توزیع آنان صورت نمی‌گیرد.
آقای خاکپور یکی از کسبه جوان هم با تایید این مطلب که پدیدة بدحجابی هر روزه شیوع بیش‌تری می‌یابد، یادآور می‌شود: متأسفانه در وضعیت فعلی بسیاری از ما جوانان، تحت تأثیر رسانه‌هایی چون ماهواره و تهاجم غرب هستیم که به‌رغم کم‌توجهی و اهمال مسئولان، ممالک بیگانه و سیاستمداران غربی هر ثانیه با ترفندی خاص، پدیده‌ای را به‌نام مد روانة کشورمان می‌کنند که مسئولان فرهنگی کشور تنها نظاره‌گر این هجوم خاموش و ویرانگر می‌باشند.
خانم مشعوفی یکی از طلبه‌های خارجی ساکن ایران نیز با اظهار تأسف از وجود برخی جوانان بدحجاب در ایران که کشوری اسلامی است، می‌گوید: با وجود برخی تبلیغات سوء بر ضد ایران، تصویر و تعبیر اکثر ملت‌ها از جوان ایرانی، جوانی فهیم، فرزانه و هوشیار می‌باشد که این مسئله نباید با تبلیغات و تهاجم فرهنگی دولت‌های استعمارگر دستخوش تغییر گردد و به‌گونه‌ای درایت و ذکاوت جوان ایرانی زیر سؤال رود.
ایشان هم‌چنین خاطرنشان می‌کند: با وجود اینکه زنان و جوانان کشورهای غربی و اروپایی تحت تأثیر فرهنگ غالب آن کشورها، هیچ محدودیت و چارچوبی برای ملزم ساختن خویش و رعایت آن ندارند، اما در این کشورها، تنها دو پدیده حجاب و بیحجابی دیده می‌شود و مسئله بدحجابی در این‌گونه کشورها معنا ندارد؛ به عبارت دیگر، پدیدة بدحجابی در این کشورها دیده نمی‌شود. پس می‌توان این‌گونه برداشت کرد که افراد بدحجاب هنوز درک درستی از خود، باورها و مذهب و اعتقاداتشان به دست نیاورده‌اند؛ از این‌روی، سرگردان و بلاتکلیف در ارزش‌های اصیل خود و فرهنگ‌های تزریقی القا شده دست و پا می‌زنند.
این بانوی مسلمان می‌افزاید: اگر جوانان چه دختر و پسر، تعریف درستی از حجاب داشته باشند و باور کنند که حجاب محدودیت نیست و مصونیت است، بی‌گمان خود را ملزم به رعایت آن می‌کنند. مؤید این حرف، زنان و دخترانی هستند که به‌دلیل بیحجابی قربانی دیگر اقشار جامعه می‌شوند و از هیچ حق و حقوق یا احترامی برخوردار نیستند.
اما جعفر آرشید روانشناس و استاد دانشگاه، بروز پدیدة بدحجابی را ناشی از آن می‌داند که در چنین جامعه‌ای آن‌طور که باید فرهنگ‌سازی صحیح و کافی صورت نگرفته است.
این روانشناس تصریح می‌کند: در تشدید ناهنجاری‌های اجتماعی، وضع نابسامان خانواده، عدم درک متقابل در میان افراد خانواده، وجود تناقضات در توقعات و ارزش‌های فرهنگی جامعه و جهانی شدن دخیل می‌باشند. البته ایشان الگوپذیری و تقلید کورکورانه به‌منظور همرنگ شدن با جماعت را هم، عامل مهم دیگر در این موضوع می‌داند.
وی خاطرنشان می‌کند: اگر روش‌های تربیتی صحیح را در خانه، مدرسه و جامعه اعمال کنیم و جامعه را به رشد اخلاقی برسانیم، آنگاه می‌توانیم ریشة چنین معضلاتی را در سطح جامعه بخشکاینم. در این بین پاک کردن صورت مسئله و انکار آن نمی‌تواند مؤثر واقع شود. اما اجرای دو روش برای رفع معضل بدحجابی حائز اهمیت است: اول اینکه، محیط را برای مقابله با این‌گونه ناهنجاری‌ها آماده کنیم، که این امر به‌واسطة حضور مؤثر رسانه‌ها و مسئولان فرهنگی و... امکان‌پذیر است و دوم اینکه، الگوهای مناسبی را به جوانان ارائه دهیم که این مهم با همت مسئولان فرهنگی محقق می‌شود.
شاید اگر جوانان ما به این باور برسند و بپذیرند که هر چشمی لایق دیدن نیست و محرم تلقی نمی‌شود، آنگاه خواهند فهمید که برهنگی یعنی ارائة جواز به هر نامحرمی برای تعدی به حریم خصوصی و خدشه‌دار کردن شخصیت افراد. شاید استناد به گفتة گهربار استاد مطهری بهترین مصداق باشد که فرمودند: اگر برهنگی تمدن است، حیوانات از همه متمدن‌ترند!
کلمات کلیدی:
